P8 Moje wspomnienia z pierwszych dni II wojny światowej

Autor: Janina Biernacka
Reporter: Piotr Biernacki

Nazywam się Janina Biernacka, urodziłam się w 1931r,więc w momencie wybuchu II wojny światowej miałam 8 lat. 1 września 1939r.rano ubierałam się do szkoły, gdy nagle usłyszałam samoloty. Wybiegłam na podwórko, samoloty leciały bardzo nisko, było ich kilka. Do szkoły już nie poszłam. Po chwili na ulicy zobaczyłam polskie wojsko. Żołnierze maszerowali i śpiewali. O zbliżającej się wojnie wiedzieliśmy kilka dni wcześniej. Mój tata wraz z sąsiadami poszli do lasu budować schrony dla swoich rodzin, a mama upiekła 5 dużych bochenków chleba. Zabraliśmy jeszcze wodę, mleko, masło i poszliśmy do lasu. Byliśmy tam 3 doby, kiedy wojska niemieckie wkroczyły do wioski. Tato codziennie przychodził do domu, aby nakarmić krowę, konia i psa. Niemcy pytali wówczas o pozostałych mieszkańców wsi. Tato mówił że się boją i ukrywają się. Nakazano, aby wszyscy wrócili do swoich domostw i nie stawiali oporu, wtedy nikomu nic złego się nie stanie. W przeciwnym razie cała wioska zostanie spalona, tak jak 2 dni wcześniej wieś Klepaczka.

Wojska niemieckie zakwaterowały się w budynku szkolnym. Lekcji już nie było. Polskie podręczniki kazano uczniom wrzucać do koszy. Dzieci nie chciały, uciekały w pole chowając książki w kukurydzy. Kiedy Niemcy wprowadzili własne reguły rządzenia i własne prawo, było bardzo ciężko. Ciągle żyliśmy w strachu o życie swoje i najbliższych. Żywność była na kartki i wszystkiego było bardzo mało. Aby nie głodować mieliliśmy zboże w żarnach i z takiej mąki piekliśmy chleb. Wszystko to musieliśmy wykonywać w ukryciu, gdyż było to zabronione.

Najbardziej wszyscy bali się zesłania do obozu koncentracyjnego, miejsca, które wszystkim kojarzyło się ze strasznymi torturami i śmiercią.

Cieszę się, że są to już wspomnienia i że pokolenia młodych Polaków pamiętają o swoich rodakach, którzy wolność kraju wywalczyli ogromnym cierpieniem, wielokrotnie poświęcając też życie. Mam również nadzieję, iż dni takie jak tamte w latach 1939-1945,nigdy nie będą już naszym udziałem.