Wieczerza wigilijna, zwana także wilią, pośnikiem, wygląda różnie w różnych regionach Polski. Jednak pora rozpoczęcia wieczerzy była jedna: pojawienie się pierwszej gwiazdy na niebie. Wtedy wszyscy zasiadali do stołu i rozpoczynał się czas świąt.

W świątecznej przestrzeni domu najważniejszy był stół. Na białym obrusie ustawiano dwanaście potraw i opłatek na sianku. Każdy z obecnych, biorąc opłatek, obchodził wszystkich zebranych i łamiąc go składał życzenia. Następnie zasiadano do stołu aby spożyć wieczerzę. Potrawy najbardziej znane to: barszcz czerwony z uszkami, karp, śledzie, kapusta z grochem, kluski z makiem, kompot z suszonych owoców i inne. Na deser podawano pierniki, strucle makowe, łamańce i inne ciasta.

Do kolacji zasiadała najczęściej parzysta liczba osób, ponieważ wierzono, że nieparzysta liczba oznacza śmierć jednego z uczestników w przyszłym roku.

Gospodarze starali się pamiętać także o zwierzętach; dzielili się z nimi opłatkiem i resztkami wigilijnych potraw, które miały chronić je od chorób i uroków.